Stijg jij ook zo lekker boven jezelf uit?

Boven jezelf uitstijgen. Ik vind het moeilijk. Wat moet ik me daar eigenlijk bij voorstellen? Waarom zou ik dat willen? Word ik daar een beter mens van? En ook niet geheel onbelangrijk, word ik er blij van? Boven jezelf uitstijgen is in onze maatschappij belangrijk. Tenminste, dat denk ik. Er wordt veel geschreven en gesproken over dit onderwerp. Onze ‘boven zichzelf uit stijgers’ wijzen ons er regelmatig op dat dit een onmisbaar onderdeel van onze levensmissie is. Als je maar boven jezelf uitstijgt komt alles goed. Dan ben je succesvol, dan ben je de moeite waard en leef je nog lang en gelukkig.

Boven jezelf uitstijgen impliceert voor mij dat ik niet goed genoeg ben. Dat ik meer moet zijn dan mezelf. Ik moet opstijgen en op mezelf neerkijken. Maar zeg nu zelf. Dat wil toch niemand? Sterker nog, dat kan toch niemand? Boven jezelf uitstijgen betekent in mijn optiek dat het altijd beter kan, dat het nooit volbracht is. Je kunt immers altijd nóg hoger boven jezelf uitstijgen. Het logische gevolg is dan dat we dus altijd bezig zijn met dat wat er níet is. Ik geloof niet dat je daar een beter mens van wordt en ik denk ook niet dat je daar blij van wordt.

'Wat is dan het alternatief?' vraag je je nu misschien af. 'Is het de bedoeling dat ik de rest van mijn leven een beetje doelloos rondscharrel, vrij van elke ambitie, zonder ergens heel goed in te willen worden, zonder hard te werken, zonder groots te dromen?' Nee natuurlijk niet. Ik pleit alleen voor een andere aanvliegroute. Leven vanuit dat wat al er is, vanuit het idee dat het al goed is, er is niets om boven uit te stijgen.

Ik zelf vind dat een geruststellende gedachte. Het geeft mij de ruimte om soms gewoon op mijn nest te blijven zitten en de boel eens even lekker de boel te laten. Om als het even niet zo goed lukt het contact met mezelf niet te verliezen. Om als het leven rake klappen uitdeelt even op de grond te blijven staan, stevig met mijn voeten in de aarde.

Deze ruimte maakt dat wanneer ik dan ga vliegen, ik dat vol vertrouwen doe. Omdat ik weet dat ik mezelf op de grond, daar waar het soms lastig is, ook kan redden. Dat dat mijn veilige nest is, de plek waar ik mijn gewonde vleugels kan laten helen. De plek waar ik, ongestoord door alle andere hoogvliegers, kan lanterfanten. De plek waar ik in alle rust op mijn dromen kan zitten broeden. Om vervolgens vanuit dat wat er al is, mijn vleugels uit te slaan en deze dromen waar te maken.

Dus wat ik je eigenlijk wil zeggen is dit: "Probeer nooit boven jezelf uit te stijgen! Je bent goed zoals je bent. En ja. Natuurlijk mag je heel hoog vliegen, maar neem jezelf dan gewoon lekker mee!"